Σά βγεϊς στόν πηγαιμό γιά τήν Ίθάκη,
νά εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τούς Λαιστρυγόνας και τούς Κύκλωπας,
τόν θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στόν δρόμο σου ποτέ σου δέν θά βρεϊς,
άν μέν' ή σκέψις σου ύψηλή, άν έκλεκτή
συγκίνησις τό πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τούς Λαιστρυγόνας και τούς Κύκλωπας,
τόν άγριο Ποσειδώνα δέν θά συναντήσεις,
άν δέν τους κουβανεϊς μές στήν ψυχή σου,
άν ή ψυχή σου δέν τούς στήνει εμπρός σου.

Νά εΰχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
πού μέ τί εύχαρίστησι, μέ τί χαρά
θά μπαίνεις σέ λιμένας πρωτοειδωμένους,
νά σταματήσεις σ' έμπορεϊα Φοινικικά,
καί τές καλές πραγμάτειες ν' άποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
καί ήδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορεϊς πιό άφθονα ήδονικά μυρωδικά,
σέ πόλεις Αιγυπτιακές πολλές νά πάς,
νά μάθεις καί να μάθεις άπ' τούς σπουδασμένους.

Πάντα στόν νού σου νάχεις τήν Ίθάκη.
Τό φθάσιμον έκεϊ εϊν' ο προορισμός σου.
Άλλά μη βιάζεις τό ταξεϊδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
καί γέρος πιά ν' άράξεις στό νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στό δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη νά σέ δώσει ή ‘Ιθάκη.

Ή Ίθάκη σ' έδωσε τ' ώραϊο ταξεϊδι.
Χωρίς αύτήν δέν θάβγαινες στόν δρόμο.

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, ή Ίθάκη δέ σέ γέλασε.
Έτσι σοφός πού έγινες, μέ τόση πεϊρα,
ήδη θά το κατάλαβες οι Ίθάκες τι σημαίνουν.